Keyiften ve mutluluktan uçtuğum bir diğer parkur ise “Botanic Walk” oldu. Boylu boyunca uzanan ağaçlar ve her yerden yolunu bir yolu bularak akıp geçen tatlı suyun görüntüsü ve lezzeti tartışmasız mükemmeldi. Ortalama 4km yol yaptığımız yürüyüş boyunca, değişik kuşlar ve enteresan ağaçlar gördüm. Hatta zımpara taşının hangi ağaçtan yapıldığını dahi artık biliyorum.
Yürüyüşün sonunda ulaştığımız Stevie’s Hole adlı nehir ise pek de yüzülecek bir yere benzemiyordu. Açıkçası suyun soğukluğu ve nehrin ağaçlar tarafından gölge de kalışı beni içinde yüzmekten anında soğutuverdi. Bu durumda geri dönüş yolunda, bulduğumuz küçük göl parçacıklarına kendimizi atarak serinlemek konusunda çok daha başarılı olduğumuzu söylemeliyim. Bu tip yürüyüşleri sabahın erken saatlerinde güneş henüz doğmuşken yapmak ise işin en can alıcı kısmı. Aksi takdirde dönüş yolunda güneş kavurucu sıcağının altında işkence çekmek kaçınılmaz son olabilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder