Valla aşağı nasıl indiğimi bilmiyorum. Neredeyse koşar adım gittim diyebilirim. Yukarı çıkarken, nefessizlikten içtiğim tüm sular artık vücudumdan dışarı çıkmak için sinyal vermeye başlamıştı. Eh bittabi 5 saattir yollardayız ve yürüyoruz sanırım doğal bir süreçten geçiyorum. Merdivenler çok şükür bitti, bu sefer de önce indik sonra çıktık ve dağ yolundayız. Aşağı doğru inerken iniş- çıkış yolunun tam ortasında yer alan kafe de durduk. Hemen çay ve bisküvi geldi. Ben ise tuvalete koştum. Manzaraya nazır ufak bir keyif yaptıktan sonra iş gene başa düştü ve yürümeye devam ettik. Sanırım artık bacaklarım vücuduma isyan ediyordu ve inerken ara sıra bacaklarım titriyordu. Ve sanırım artık vücudumda sırılsıklamdı. Gerçekten iyi bir performanstı. Bir takdir belgesini hak ettik ama onlar bunu ayda 1,2 kere belki de daha fazla yaptıkları için bu isteğimiz onlara komik geldi.
Ve Başkent Thimpu’ya hareket etmeden evvel şimdi otel de biraz dinleniyoruz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder