İşte dün akşamı hatırlamak isteyip istememe konusunda pek emin olmadığım tam da şu an bir şekilde deneyimimi yazgımdan silip atmaya ve tanımlamaya çalışıyorum.
Dün gittiğimiz beach aslında çok güzeldi, her şey o hain çileklere kadar gayet iyi gidiyordu. Ne zaman ki o şapşal turistler çilekler konusunda indirim aldı ve bizi de teşvik ettiler. Biz dediğim iyi ki aslında sadece ben ve kendim oluyor.
Gelin görün ki, eski Portekiz sömürgesi olan bu mekanda, aynı Osho Center gibi başıma bir şey gelmeyeceğini düşünmüş olmam aslında çok saçma değil beklide kötü şanstı. Nitekim elimdeki su ile her ne kadar o çilekleri yıkamışta olsam, 8 kişinin içinden sadece bir tek ben sabah kadar kustum ve alenen de tuvaletten çıkamadım. Arkadaşımı da ayrıca itina ile uyutmadım ve hatta evrene yüksek bir haykırışta bulunarak “bu acının bitmiş olması için an be an yalvardım” alttan üstten mide ve bağırsak kasılmaları geçirerek sonunda birlikte sabahı ettik.
Su bile içtiğimde çıkarttığım bu kötü geceyi hatırlamak aslında pek istemiyorum ama sanırım 3 haftanın sonunda Hindistan turumun neredeyse sonuna yaklaşmışken artık buranın tastik ve onay testinden tamamen geçmiş sayılabilirim.
Demek ki neymiş, Pune de olsa Goa’da Hindistan’ın her yeri hep Hindistan. Yediğine içtiğine dikkat edeceksin.
Sevgiyle…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder