Bundan 50-60 sene evvel Tibet ile savaşta olan Bhutan Krallığı, gelecek olan saldırılara karşı bir kale inşa etmişler. Daha sonra savaş bittiğinde ise kaleyi yerle bir etmişler ama hepsini harap etmeyi becerememişler. En yüksek dağlara gözcülük eden bu kalenin en tepesine çıkmayı başardık. Yol boyunca elimi deklanşörden çekemedim. Bulutlar, dağlar, yapılar yer deki kelebek, gökteki güneş. Sanırım hepsinin fotoğrafını çektim. Bunca yükseğe çıkınca Paro’ya kuşbakışı bakmak nasip oldu. Ve dağların üzerinde yer yer bulunan onlarca bayrak dikkatimi çekti. Elbette bir anlamı vardı. Bhutan Budist bir ülke bu durumda elbet, ölen insanlar yakılarak evrene iade ediliyor. Ve bu sırada burada bir sembol bırakmaları için, geri de kalanlar sadece o insana ait belli bir alana 4 veya 4’ten fazla (25-30 tane bir arada gördüğümde oldu) üzerinde isimlerinin yazdığı bayraklar dikiyorlar. Veya daha evvelde Kathmandu’daki Stupa Tample’daki gibi 5 renk üzerinde dualar olan bayraklar yer alıyordu. Bayraklar burada esen haşin rüzgardan yırtılıp paramparça oluncaya kadar asılı kalıyor, zaman zamanda ölünün yakını tarafından yenisiyle değiştiriliyormuş. Daha evvel Kathman’duda ki krematoryum da yakılanların göl kenarında olması veya küllerin buraya dökülmesi gerektiğini öğrenmiştim, işte bu bayraklar da aynı şekilde göle veya su kenarına bakmalıymış. Böylece birbirine paralel yamaçlarda bu bayrakları görmek mümkün oluyor. Baktıkları göl ise Pachu, Pa Paro’nun kısaltması ve chu’da burada konuşulan Dzonka dilinde göl demek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder