Yüzyıldır oynadıkları bu oyunu her seferinde bu geleneksel kıafetlerle oynuyor olmalarına diyecek söz bulamadım.
Eteklerine asılı olan bayraklar nekadar hedefe isabet ettirebildiklerini gösteriyor.
Neredeyse 150 metre geriden atış yapıyorlar.
Her hedefi tutturuna motivasyon olması için de aynı takım üyeleri şarkılar söylüyor.
Enteresan bir deneyim ve hiç tartışmıyorlar. Hani dünya genelinde oynana tüm uluslarası sporlarda böyle sıkıntılar baş gösterir genelde. Karşı takım elemanları kıllık çıkartık, oyun bozar, sorun yaratır, huzur diye bir şey bırakmazlar. Gördüğüm kadarıyla bunlar sadece hedef şaşırtmak için garip sesler çıkartıp motivasyon bozmaya çalışıyorlar ancak bu sessizlik ve huzur dolu ortamda bir tek kişi "ha, hu, pa" diye bağırsa kaç yazar? :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder