Gittik de gittik. Yalnız bir süre sonra tuvalet sorunum başladı. Ancak heryer ormanlık olduğu için sesimi çıkartmadım ne de olsa 22 km idi. Ancak bir süre sonra patlamak noktasına geldiğimi fark ettim. Şoföre “toilet” dedim, tamam anlamında kafasını sağa sola salladı. Hala bu tepkiyle beraber gelen evet cevabına alışamadım. Hayır gibilerden sallanan o kafa aslında Hintliler için “tabi tabi” anlamına geliyor. Böylece Vanessa ile nerede tuvalete gireceğimizi düşünmeye başlamıştık. 10 km sonra bir köyün ortasında durduk. Burada tuvalet falan yoktu tabi, yardımsever şoförümüz arabadan inip köy evlerini teker teker gezmeye koyuldu. 10 dakika sonra yanımıza geldiğinde onunla birlikte gelmemizi rica etti. Ek indik elbet arabadan, merak içinde yürümeye başladık. Gelmiş olduğumuz yer elbet bir evdi ancak biz pek benzetememiştik. Tuvalet dışarıdaydı. Uzun bir süre kapısını nasıl açacağımı anlamak için baktım durdum, sonunda bir yerinden çekmem gerektiğini anladım. İçeride sadece bir delik ve yine bir bidon su vardı. Üstelik ışıkta yoktu, içerideyken beni bir kahkaha aldıç Gerçekten halimiz komikti. Neyse işlem tamamdı, artık yola devam edebilirdik. Ancak o da ne, yolda küçük bir erkek çocuğu üstünü kaldırmış, bir yandan ıkınıyor bir yandan da bize gülümsüyordu. Kameramı çıkartıp hemen bir resmini çektim. Köy yerinde işler böyle ilerliyordu demek, büyükler kapalı kutu da ki deliğe küçükler ise yol kenarına yapıyorlardı.
Ve yine yoldayız. 70 km sonra Thekaddy tabelasını gördüğümde çok sevindim. Otele gelmiştik. Çok sempatik rbi yer olduğunu söyleyemeyeceğim ama yine de temiz olması büyük mucize. Birkaç eksikte oda da mevcuttu elbet, tuvalet kağıdı ve sabun gibi. Neyse onları da rica ettik getirdiler. Hemen akabinde tabi her zamanki gibi açıktık. Otel restoranında oldukça güzel bir yemek yedikten sonra kendimizi Thekaddy yollarına vurduk. Amacımız Fil’e binmekti ama burada turistlere pek iyi davranmıyorlar para anlamında. Baktık ki kazık yiyeceğiz biz de “Wild Life Sanctuary”e girmeye karar verdik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder