Açıkçası Trans müziği, hızlı bit’leri yüzünden absorb etmek hiç de kolay olmadı. Kaldı ki içki dahi içmedik. Sanırım sadece parti de bulunmak ve oranın bize göre olmadığını tastiklemek için o Haad Sadrin adlı Beach’e kadar gittik. Her yer, gerçek kelime anlamıyla yerde uyuyan ve üzerinden atlayarak geçmek zorunda olduğunuz insanlar ile doluydu. Kimisi dans ediyor,kimisi denizin içinde kendine gelmeye çalışıyor, kimisi ne yöne gittiğini bilmeden çıplak ayak umarsızca oradan oraya yürüyor, bir çoğu ise “Bucket /kova da içkiler” içerek kendini kaybediyordu. Bu koskocaman beach’in hemen tepesinde beliren tam ay ise gecenin asıl anlam ve önemini simgeliyordu. Sanırım işin sanat yanı en çok ilgimi çeken yanı oldu. Tam anlamıyla sanat olmasa da küçük kovaların içinde duran fosforlu boyalarla birbirlerinin vücutlarını boyamak, göz farı gibi gözlerini boyamak, yaratıcı yazılar yazmak… Ve içerideki ultraviyole ışıkta saatlerce parlamak ufak çapta görsel bir şölen gibiydi. Ama tabiî ki geceyi Koh Phangan gençliğine göre erkken bitirdik. Haddimizi bildik ve otelimize saat 03.00 gibi döndük.
yani dediğim kadar ve gibi mi oldu?
YanıtlaSil