Sabahın köründe yine uyandık. Alelacele önce Laos Konsolosluğuna gittik, vize almak için tarihleri seçebileceğimizi öğrendik ve koştur koştur tabi ki kiraladığımız tuktuk ile Vietnam konsolosluğuna geçtik. Aralarında pek faza mesafe yoktu zaten. Hemen başvuru formumuzu itinayla doldurduk, resimlerimizi çıkarttık ve paralarımızı hazırladık ki, görevli adam sadece başvuru formunu ve pasaportlarımızı alıp beklememizi söyledi. Bizden sonra gelen 10 kişi de işlemini halledip seri bir şekilde konsolosluktan ayrılmıştı ama biz hala aynı sandalyeler de kaygı içinde ne olduğunu öğrenmek için bekliyorduk. Ortalama 40 dakika sonra, İngilizce konuşmayı köşe deki bakkaldan öğrenmiş olan konsolosluk görevlisi adam bize, Türklerin başvurularının geri çevrildiğini başka bir yol ile başvurmamız gerektiğini söyledi. Bu da neydi şimdi? Nedenmişti ki o? Hem ne alakası vardı, biz geziyorduk, bir sürü de vizemiz vardı. Nasıl bir sorun olabilirdi ki? Elbette adam bize derdini anlatamayınca biraz daha beklememizi söyledi. Peki dedik, gene bekledik. Ama değişen bir şey olmadı. Yanımıza gelen kadın, “Türk pasaportları geri dönüyor, vize vermiyorlar, ancak tur almanız gerekir” dedi. Önce ona da peki dedik o nasıl oluyor? O zaman da elimize bir dosya tutuşturdu, her biri 50 $ olan günlük turlar… Elbette bizi sınır kapısından alacaklar ve sınır kapısına bırakacaklardı. Kendimiz gezemeyecektik ve kalacağımız yerleri de seçemeyecektik, çılgın bir para ödeyerek, onlar Vietnam’ı nasıl görmemizi arzu ederler ise öyle görecektik. Ama hayır bunu tabi ki kabul edemezdik. Ben çoktan vazgeçmiştim bile Vietnam’dan. Ne için sinirlenecektim ki yok yere? Kadın alamazsınız diyordu işte düpedüz, neden alacağız diye iddia edecektim ki. Ama yol arkadaşım bana kızdı. Hemen vazgeçiyor olmamı kabul etmek istemedi. Ve gene de başvuralım dedi, ne de olsa paramızı da geri veriyorlardı. Kaybedeceğimiz tek şey zamandı. Buna da boyun eğebilirdik. Nitekim başvurumuzu yaptıktan sonra akşam 16.00’da konsolosluğa geri geldik. Bize elbette 16.30’da gelin demişlerdi ama o kadar endişe ettik ve meraklandık ki sanki erken gitsek bir şeyleri değiştirebilecekmişiz gibi erkenden konsolosluğun yolunu tuttuk. Ama değişen bir şey tabi ki olmadı. Vizeyi alamadık. Ve bugün Cuma’ydı. Cumartesi ve Pazar’ları konsolosluklar kapalıydı. Dolayısıyla Laos içinde başvurmak manasız olacaktı. Bu durumda Allahın sıcaktan kavrulan başkentinde ne işimiz vardı. Cumartesi öğlen Sihanoukville’ dönmeye karar verdik ve konsolosluğu terk ettik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder