İncecik, bembeyaz kumların etrafını yuvarlak bir biçimde orman sarmıştı. Ve hemen ortasında durgun göl tüm ihtişamıyla bizi çağırıyordu. Ancak hava benim suya girmem için fazla serindi. Üstelik güneş sabahtan beri bize yüzünü pek az göstermişti. Neredeyse uzun kollu t-shirt ile duruyordum. Ve soyunup o gölün yumuşak ve tatlı sularına her ne kadar kendimi bırakmak istediysem de yapamadım. Elbette aramızdan 3 kişi oldu. Ama sadece okadarcık. Daha sonra öğle yemeği yiyeceğimiz alana ya yürüyebilirdik ya da otobüs şoförümüzle yola devam edebilirdik. Her neden yorgun hissettiğimi bilmiyorum ancak o yolu yürümek nedense hiç içimden gelmedi. Ve tur rehberimizle sohbet ederek yol almayı tercih ettik. Adanın şuan da “wet season” yani yağmurlu zamanı olduğu için yerler ıslaktı ve çoğu göl de ağzına kadar doluydu. Geçtiğimiz çoğu yerde ağaçların kovuklarının paramparça yerlerde olduğunu gördük. Meğer yağan yağmur ve rüzgar nedeniyle, kökleri kuma yeterince bağlanamayan ağaçlar bu hava şartlarına dayanamayıp kendilerini yere atıyorlarmış. Koca koca ağaçların yosun tutup yine de ormanın bir parçası olmaya devam etmeleri ise inanılmaz bir mizansene yola açıyordu. Bu durumda yürüdüğümüz alan dışında, zemini görmek neredeyse imkansızdı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder